Δεν το πιστεύω ότι μου συνέβη κάτι τέτοιο,δεν γίνεται να το έχω πάθει,δεν μπορεί.Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα έπεφτα και εγω θύμα βιασμού,το έβλεπα πολύ μακριά απο μένα, ότι δεν θα μου συνέβαινε ποτέ.Νόμιζα ότι πάντα άλλοι το παθαίνουν,είχα μια δεδομένη σιγουριά και ασφάλεια ότι θα ήμουν εκτός κάποιας μορφής κακοποίησης για πάντα................και τώρα τί
κάνω?δεν μπορώ να το αποδεχτώ.Δεν θέλω να το πιστέψω.Δεν γίνεται.Θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω.θέλω να ξαναγίνω η X με έχω χάσει,με μισώ,με αηδιάζω,δεν θέλω να με βλέπω στον καθρέφτη.Έχω γίνει κάποια άλλη.Γεμάτη οργή,μίσος,πόνο,απελπισία και αδιέξοδο μπροστά μου.Πως μου το έκαναν αυτό?γιατί?και ποιός το κανε?ο κολλητός του αδερφού μου που μεγαλώσαμε μαζί,που παίζαμε μαζί,που τρώγαμε μαζί.Απο που να αρχίσω και που να τελειώσω ούτε και εγω ξέρω.Είμαι πρωτοετής φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο και μένω μαζί με τον αδερφό μου(4χρόνια μεγαλύτερος απο μένα)στις 27μαρτίου ήρθε να τον δει ο κολλητός του που σπουδάζει και φυσικά θα τον φιλοξενούσαμε.Πρώτη μέρα όλα μια χαρά βγήκαμε όλοι μαζί διασκεδάσαμε περάσαμε φανταστικά.Αυτός όμως με κοίταζε πολύ περίεργα όλη την διάρκεια της βραδιάς που ήμουν μαζί με το φίλο μου και με αγκάλιαζε ή με φιλούσε κάποιες στιγμές και είπε καλά και εμείς έχουμε σχέση δεν κάνουμε και έτσι.και τελείωσε εκεί το θέμα δεν δόθηκε συνέχεια,δεν δόθηκε καν σημασία τόσα που λέγονται μέσα σε μια παρέα δεν τα παίρνεις όλα της μετρητής.Την άλλη βραδιά 28 Μαρτίου σάββατο βράδυ ο αδερφός μου δουλεύει 9το βράδυ-8περίπου το πρωϊ σε ένα μπαρ,εγω βγαίνω με την παρέα μου και λέω στον κολλητό του αδερφού μου να έρθει φυσικά μαζί μου αλλά μου λέει ότι έχει κανονίσει με κάτι άλλους φίλους,πάει και αυτό περνάει.Βγαίνω το βράδυ και γυρνάω περίπου 3 και ξαπλώνω να κοιμηθώ,μια ώρα αργότερα μπαίνει μέσα στο δωμάτιό μου ο κολλητός του αδερφού μου και το καταλαβαίνω και ξυπνάω γιατί κάνει πολύ φασαρία στο άνοιγμα της πόρτας.Και του λέω τί έγινε ρε 'Ν'?και μου λέει τί έγινε?θες να μάθεις τί έγινε?και ακολούθησε ένας 2λεπτος μονόλογος απο την πλευρά του με την συνέχεια να μην μπορώ να σας την μεταφέρω λόγο του περιεχομένου.Απλά με έκανε σκουπίδι με έκανε να νιώσω πιο άσχημα απο ποτέ χρησιμοποίησε πολύ "άγριους" όρους για να με χαρακτηρίσει,εγω μένω προσπαθώ να καταλάβω τι στο καλό γίνεται και γιατί και σηκώνομαι απο το κρεβάτι και μου λέει δεν θα πας πουθενά π........ με σπρώχνει με δύναμη με ρίχνει κάτω εγω αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι θα με βλάψει γιατί δεν τον αναγνωρίζω ,γυαλίζει το μάτι του και μοιάζει τρελός και είναι πολυ βίαιος,προσπαθώ να μην τον εκνευρίσω περισσότερο και ψάχνω να βρω τρόπο να βγω απο το δωμάτιο κάποια στιγμή τρέχω προς την πόρτα για να βγω απο το δωμάτιο και να φύγω απο το σπίτι αλλά ενώ ανοίγω την πόρτα δεν προλαβαίνω να βγω με πιάνει με χτυπάει με τέτοια μανία σε πρόσωπο κοιλιά στομάχι εγω φωνάζω στην συνέχεια καταρρέω στο πάτωμα γιατί μου έχει κόψει την αναπνοή με ένα χτύπημα στο στομάχι ε και εκεί καταστράφηκα δεν μπορούσα να αντιδράσω και να προστατευθώ πλέον δεν είχα δυνάμεις.Με σηκώνει με πετάει στο κρεβάτι μου μου σκίζει ένα μπλουζάκι που μόνο φορούσα μου βγάζει πυτζάμα κλπ και με βίασε με πολύ άγριο και άσχημο τρόπο.Μετά μου είπε ότι έτσι και έκανα το αστείο να το πω όπουδήποτε θα με σκότωνε και δεν αστειευόταν καθόλου και γι αυτό καλά θα έκανα να τον ακούσω και πήγε και κοιμήθηκε σαν κύριος στο δωμάτιό του.Εγω έφυγα απο το σπίτι εκέινη την μέρα και γύρισα την δευτέρα που έφυγε αλλά δεν μπορώ πια να μένω εκεί μόλις μπήκα στο δωμάτιό μου άρχισε να παίζει σαν ταινία στο μυαλό μου όλη η κατάσταση που είχε γίνει με όλες τις λεπτομέρειες,με έβλεπα στο κρεβάτι, στο πάτωμα στην πόρτα,δεν άντεξα να μείνω άλλο εκεί μάζεψα κάτι ρούχα και πράγματα που ήθελα και τώρα μένω σε μια κολλητή μου χωρίς να της έχω πει τίποτα ούτε και πρόκειται δηλαδή και σήμερα χώρισα με τον φίλο μου γιατί αυτές τις μέρες του φερόμουν πολύ απότομα,τον απέφευγα,του μιλούσα άσχημα και μου είπε ότι δεν με αντέχει και ότι τελειώσαμε και να μην τον ξαναενοχλήσω ποτέ.του τηλεφώνησα και δεν απαντά και τώρα έχασα εκτός απο τον εαυτό μου και την ζωή μου,τον άνθρωπο που αγάπησα και αγαπώ όσο κανέναν του ζήτησα χρόνο αλλά το πήρε ως απόρριψη.Νιώθω πως θέλω να πεθάνω δεν έχω λόγο να ζω,για ποιόν να ζω?για μένα που δεν με ξέρω πια?για τον φίλο μου που έφυγε?για ποιόν..και τώρα κλαίω όλες τις μέρες και νιώθω ότι θα εκραγώ όπου να ναι.φοβάμαι.....νιώθω μόνη μου,νιώθω ότι κανένας δεν με καταλαβαίνει,νιώθω ότι....τι κάνω?φοβάμαι πολύ.φοβάμαι ότι θα μου ξανασυμβεί σκέφτομαι άσχημα πράγματα διαρκώς..ευχαριστώ
κάνω?δεν μπορώ να το αποδεχτώ.Δεν θέλω να το πιστέψω.Δεν γίνεται.Θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω.θέλω να ξαναγίνω η X με έχω χάσει,με μισώ,με αηδιάζω,δεν θέλω να με βλέπω στον καθρέφτη.Έχω γίνει κάποια άλλη.Γεμάτη οργή,μίσος,πόνο,απελπισία και αδιέξοδο μπροστά μου.Πως μου το έκαναν αυτό?γιατί?και ποιός το κανε?ο κολλητός του αδερφού μου που μεγαλώσαμε μαζί,που παίζαμε μαζί,που τρώγαμε μαζί.Απο που να αρχίσω και που να τελειώσω ούτε και εγω ξέρω.Είμαι πρωτοετής φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο και μένω μαζί με τον αδερφό μου(4χρόνια μεγαλύτερος απο μένα)στις 27μαρτίου ήρθε να τον δει ο κολλητός του που σπουδάζει και φυσικά θα τον φιλοξενούσαμε.Πρώτη μέρα όλα μια χαρά βγήκαμε όλοι μαζί διασκεδάσαμε περάσαμε φανταστικά.Αυτός όμως με κοίταζε πολύ περίεργα όλη την διάρκεια της βραδιάς που ήμουν μαζί με το φίλο μου και με αγκάλιαζε ή με φιλούσε κάποιες στιγμές και είπε καλά και εμείς έχουμε σχέση δεν κάνουμε και έτσι.και τελείωσε εκεί το θέμα δεν δόθηκε συνέχεια,δεν δόθηκε καν σημασία τόσα που λέγονται μέσα σε μια παρέα δεν τα παίρνεις όλα της μετρητής.Την άλλη βραδιά 28 Μαρτίου σάββατο βράδυ ο αδερφός μου δουλεύει 9το βράδυ-8περίπου το πρωϊ σε ένα μπαρ,εγω βγαίνω με την παρέα μου και λέω στον κολλητό του αδερφού μου να έρθει φυσικά μαζί μου αλλά μου λέει ότι έχει κανονίσει με κάτι άλλους φίλους,πάει και αυτό περνάει.Βγαίνω το βράδυ και γυρνάω περίπου 3 και ξαπλώνω να κοιμηθώ,μια ώρα αργότερα μπαίνει μέσα στο δωμάτιό μου ο κολλητός του αδερφού μου και το καταλαβαίνω και ξυπνάω γιατί κάνει πολύ φασαρία στο άνοιγμα της πόρτας.Και του λέω τί έγινε ρε 'Ν'?και μου λέει τί έγινε?θες να μάθεις τί έγινε?και ακολούθησε ένας 2λεπτος μονόλογος απο την πλευρά του με την συνέχεια να μην μπορώ να σας την μεταφέρω λόγο του περιεχομένου.Απλά με έκανε σκουπίδι με έκανε να νιώσω πιο άσχημα απο ποτέ χρησιμοποίησε πολύ "άγριους" όρους για να με χαρακτηρίσει,εγω μένω προσπαθώ να καταλάβω τι στο καλό γίνεται και γιατί και σηκώνομαι απο το κρεβάτι και μου λέει δεν θα πας πουθενά π........ με σπρώχνει με δύναμη με ρίχνει κάτω εγω αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι θα με βλάψει γιατί δεν τον αναγνωρίζω ,γυαλίζει το μάτι του και μοιάζει τρελός και είναι πολυ βίαιος,προσπαθώ να μην τον εκνευρίσω περισσότερο και ψάχνω να βρω τρόπο να βγω απο το δωμάτιο κάποια στιγμή τρέχω προς την πόρτα για να βγω απο το δωμάτιο και να φύγω απο το σπίτι αλλά ενώ ανοίγω την πόρτα δεν προλαβαίνω να βγω με πιάνει με χτυπάει με τέτοια μανία σε πρόσωπο κοιλιά στομάχι εγω φωνάζω στην συνέχεια καταρρέω στο πάτωμα γιατί μου έχει κόψει την αναπνοή με ένα χτύπημα στο στομάχι ε και εκεί καταστράφηκα δεν μπορούσα να αντιδράσω και να προστατευθώ πλέον δεν είχα δυνάμεις.Με σηκώνει με πετάει στο κρεβάτι μου μου σκίζει ένα μπλουζάκι που μόνο φορούσα μου βγάζει πυτζάμα κλπ και με βίασε με πολύ άγριο και άσχημο τρόπο.Μετά μου είπε ότι έτσι και έκανα το αστείο να το πω όπουδήποτε θα με σκότωνε και δεν αστειευόταν καθόλου και γι αυτό καλά θα έκανα να τον ακούσω και πήγε και κοιμήθηκε σαν κύριος στο δωμάτιό του.Εγω έφυγα απο το σπίτι εκέινη την μέρα και γύρισα την δευτέρα που έφυγε αλλά δεν μπορώ πια να μένω εκεί μόλις μπήκα στο δωμάτιό μου άρχισε να παίζει σαν ταινία στο μυαλό μου όλη η κατάσταση που είχε γίνει με όλες τις λεπτομέρειες,με έβλεπα στο κρεβάτι, στο πάτωμα στην πόρτα,δεν άντεξα να μείνω άλλο εκεί μάζεψα κάτι ρούχα και πράγματα που ήθελα και τώρα μένω σε μια κολλητή μου χωρίς να της έχω πει τίποτα ούτε και πρόκειται δηλαδή και σήμερα χώρισα με τον φίλο μου γιατί αυτές τις μέρες του φερόμουν πολύ απότομα,τον απέφευγα,του μιλούσα άσχημα και μου είπε ότι δεν με αντέχει και ότι τελειώσαμε και να μην τον ξαναενοχλήσω ποτέ.του τηλεφώνησα και δεν απαντά και τώρα έχασα εκτός απο τον εαυτό μου και την ζωή μου,τον άνθρωπο που αγάπησα και αγαπώ όσο κανέναν του ζήτησα χρόνο αλλά το πήρε ως απόρριψη.Νιώθω πως θέλω να πεθάνω δεν έχω λόγο να ζω,για ποιόν να ζω?για μένα που δεν με ξέρω πια?για τον φίλο μου που έφυγε?για ποιόν..και τώρα κλαίω όλες τις μέρες και νιώθω ότι θα εκραγώ όπου να ναι.φοβάμαι.....νιώθω μόνη μου,νιώθω ότι κανένας δεν με καταλαβαίνει,νιώθω ότι....τι κάνω?φοβάμαι πολύ.φοβάμαι ότι θα μου ξανασυμβεί σκέφτομαι άσχημα πράγματα διαρκώς..ευχαριστώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου