Με βίασε ο κολλητός του πατέρα μου... είμαι απελπισμένη...

Τώρα είμαι 25 χρονών. Όλα έγιναν πριν απο ένα χρόνο.. στις 21/07/2012.. ημερομηνία που δε θα ξεχάσω ποτέ.
Μεγάλωσα σε μια μεγάλη επαρχιακή πολή. Απο τα 18 μου έφυγα για σπουδές στην Αθήνα.Τότε(21-07-2012),έμενα στην Αθήνα. Το απόγευμα εκείνο του Σαββάτου(21-07-2012),
δέχτηκα ένα τηλεφώνημα απο έναν φίλο του πατέρα μου.. τον οποίο και λάτρευα διότι με είχε μεγαλώσει σχεδόν. Είχε έρθει Αθήνα για δουλειές και τελειώνοντας ήθελε να πάμε για καφεδάκι... είπε! Συναντήθηκαμε κοντά στο σπίτι μου, με περίμενε στο αμάξι του.
Μπήκα μέσα όλο χαρά.. και ξεκινήσαμε για παραλιακή.
Μέσα στο αμάξι.. αυτή την κωλομαύρη BMW του.. που ποτέ δε ξεχάσω.. έκανε μια απότομη κίνηση προς το μέρος μου... και μετά δε θυμάμαι τίποτα απο εκεί κ πέρα ....
Θυμάμαι.. να με πονάει το κεφάλι μου.. να ζαλίζομαι.. και να νοιώθω ακινητοποιημένο το σώμα μου.. Άνοιξα τα μάτια μου. Βρισκόμουν σε ένα δωμάτιο.. με κόκκινους τοίχους.. γεμάτο καθρέπτες.. δεμένη, φιμωμένη και γυμνή..
Αυτός ήταν εκεί, απεναντί μου.. Με κοιτούσε και κάπνιζε.. Και μου είπε : 'Επιτέλους, δυο μας τελείως παλιό τσουλ@κι. Αυτό το φανταζόμουν, απο τότε που ήσουν 15 χρονών κρυφοπουτ@ν@κι! Με άγγιζες δήθεν παιδικά αλλά ήξερα οτι ήθελες γ@μησι..' είπε κι άλλα.. αλλά αυτά τα θυμάμαι.. η φωνή του είναι μέσα στο κεφάλι μου..
Ήρθε κοντά μου, έβγαλε τα ρούχα του.. και με βίασε.. με χτυπούσε.. έκλαιγα αλλά δεν με λυπήθηκε.. με βίασε πάνω απο 7 φορές. Λυποθύμησα δυο φορές. Μου έριχνε κρύο νερό, συνερχόμουν με χτυπούσε με τα χέρια.... και μετά συνέχιζε....
Με έλυσε, μου είπε αν φωνάξω ή φύγω θα το μετανοιώσω.. φοβήθηκα.. δεν μπορούσα να περπατήσω.. πονούσα αφόρητα.. και στο σώμα.. και στη ψυχή.
Βγήκαμε απο το δωμάτιο.. με ένα ασανσερ κατεβήκαμε σε ένα υπόγειο γκαράζ. Δεν μας έιδε κανείς. Βγαίνοντας έξω, κατάλαβα οτι βρισκόμασταν στην Καλλιθέα.. σε ένα γνωστό 'ξενοδοχείο' απο αυτά που κάθε φορά που τύχαινε να περνώ απο έξω τα χλεύαζα. Η ώρα ήταν 04:00΄το πρωί... με είχε εκεί περίπου 13 ώρες.
Με απείλησε οτι αν πω τίποτα σε κανέναν.. θα το μετανοιώσω ακριβά. Επίσης οτι τα άξιζα όλα αυτά γιατί τον προκαλούσα.
Μπορώ να σας το ορκιστώ, δεν τον προκάλεσα ποτέ! Ήταν σαν δεύτερος πατέρας για μένα.. τον αγαπούσα... αλλά τωρα τον μισώ. Μισώ και μένα.. σκέφτομαι οτι φταίω.. δεν μπορώ να καταλάβω που.. αλλά δεν μπορεί... κάπου θα φταίω για να το πέρασα αυτό. Σιχαίνομαι το σώμα μου. Με σιχαίνομαι.. πλένομαι να φύγει όλο αυτό απο πάνω μου συνέχεια.. θέλω να καθαρίσει το σώμα μου.. αλλά δεν καθαρίζει.. νοιώθω βρώμικη. Δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά. Κάθε φορά μου με πλησιάζει ένας άνδρας νοιώθω αηδία. Άλλαξα. 'Εχασα τον εαυτό μου... έχασα εμένα. Με ρωτάνε τι έχω..; Αλλά τι να τους πω;! Ντρέπομαι!
Πήγα σε ψυχολόγο, αλλά δεν μπορεσα να πω τίποτα.. δεν βγάινουν οι λέξεις απο το στόμα μου.. φτάνουν στον λαιμό και γίνονται κόμπος.
Έφυγα, άλλαξα πόλη.. μακρυά.. εδώ δεν με ξέρεις κανείς και δεν ξέρω κανέναν... ήθελα να κάνω μια νέα αρχή... αλλά όταν με κοιτάνε οι άνθρωποι.. νομίζω πως ξέρουν! Ξέρουν τι έγινε. Νοίωθω να με κοιτάνε με λύπη.. με αηδία.. απαξιωτικά. Στην πραγματικότητα μέσα μου, ξέρω οτι είναι αδύνατον να ξέρουν.. αλλά όταν με κοιτάνε νομίζω βλέπω κάτι στα μάτια τους..

Συγνώμη για το λεξιλόγιο μου και που ήμουν τόσο περιγραφική.. αλλά ήθελα να τα γράψω.. απο το στόμα μου δεν βγαίνουν οι λέξεις.. σήμερα διαπίστωσα όμως πως οτι δεν μπορώ να πω, μπορώ να το γράψω. Πρώτη φορά, γράφω οτι μου συνέβη.. πρώτη φορά το μοιράζομαι.. ίσως επειδή εδώ δεν νοίωθω μόνη.. πιστεύω δε θα κατακρίνει κανείς.. γιατί αλήθεια.. πιστεύω πως δε φταίω.. προσπαθώ να καταλάβω που έφταιξα και σε τι.. αλλά δεν μπορώ... αλλά απο την άλλη ίσως το άξιζα... δεν ξέρω.. Ξέρω οι σκέψεις μου δεν έχουν ιρμό και συνοχή.. αλλά πλέον μέσα μου είναι όλα ένα κουβάρι.. που κάθε φορά μου πάω να το ξεπλέξω γίνεται πιο μπερδεμένο...
Και να σου πω κ κάτι τελευταίο... νοίωθω να μεγάλωσα απότομα.. νοιώθω να γέρασα.. δεν μπορώ να βρω νόημα στη ζωή μου.. δεν ξέρω τι να περιμένω πια.. δεν ξέρω αν πρέπει να ζω πια.. γιατί δεν νοιώθω να ζω.. απλά υπάρχω... υπάρχω αθόρυβα.. αισθάνομαι να 'πιάνω' κ χώρο καμιά φορά. Ίδωμεν....
Σε ευχαριστώ, που είχα την ευκαιρία να τα πω!
Ίσως γίνει κάτι μαγικό με τον καιρό κ ξεχάσω... κάπου θα βρω τον 'λωτό'.. ίσως πάλι όχι... ποιος ξέρει........;!