Βίασαν την αδερφή μου

Γεια σας, ειμαι 20 χρονών και έχω μία αδερφή 18 χρονών η οποία θα δώσει φέτος πρώτη φορα πανελλήνιες.Εδώ και ένα χρόνο περίπου η αδερφή μου δεν είναι ψυχολογικα καλα.Επισκεπτεται
ψυχιατρο τουλαχιστον μια φορα τη βδομαδα.Εδω και ενα χρονο τυρρανιεται: δεν μπορει να συγκεντρωθει στο διαβασμα της, ξεσπάει με το παραμικρο, κλεινεται στον εαυτο της, βγαινει συνεχεια απο το σπιτι γιατι νιωθει να ''πνιγεται'' και να υποφερει, ξεσπαει συχνα και αδικαιολογητα σε κλαματα.Ο γιατρος της της εχει δωσει ηρεμιστικα και αγχολυτικα (και ελαφρια και καπως πιο βαρια).Εδω και ενα χρονο απορουμε και ανησυχουμε ολοι υπερβολικα για την ψυχικη της υγεια.Προσφατα μας αποκαλυψε ενα γεγονος που δεν το ηξερε κανεις.Στα 17 της την ειχαν βιασει!!!!!!!!!Απο τοτε δεν εχει μπορεσει να το ξεπερασει.Ντρεπεται για τον εαυτο της και νιωθει αχρηστη.Το βραδυ αφοτου εγινε αυτο πηγε σοκαρισμενη απο το σπιτι της φιλης της, η οποία της φερθηκε επιεικως απαραδεκτα καθως και μονο τα λογια της(''μην κλαις τοσο δυνατα,θα ξυπνησεις τους δικους μου'') φανερωνουν τι χαρακτηρας ειναι.Η φιλη της ηταν η μονη σωτηρία καθώς εκεινη την περιοδο δεν ανοιγοταν σε κανεναν αλλον.Τους τελευταιους μηνες αρχισες να μιλαει με μενα και τη μαμα μας.Την βοηθουσαμε οσο μπορουσαμε.Και μετα αυτο το μπαμ!!Πρωτα το ειπε σε μενα και την παροτρυνα το ιδιο κιολας βραδυ να το πει και στη μανα μας.Ο πατερας μας δεν γνωριζει τιποτα απολυτως και ουτε προκειται να το μαθει γιατι φοβομαστε πως θα γινει ακομα πιο προστατευτικος απ'οσο ειναι χωρις να προσφερει καμια ουσιαστικη βοηθεια στο προβλημα.Εξαλλου ειναι αρκετα ευαισθητος και δεν ξερουμε με ποση ψυχραιμια θα το αντιμετωπισει.Ετσι και εγινε.Εγω τρελαθηκα και η μητερα μας στηλη αλατος.....Δεν μας ειπε λεπτομερειες...Δεν ειναι ακομα σε τετοια θεση.Το μονο που ξερουμε ειναι οτι εγινε ενα απογευμα καθως γυρνουσε απο το φροντιστηριο.Ενα χρονο τωρα βασανιζοταν μονη της!Ειπε οτι ξελαφρωσε που μας τα ειπε ολα αλλα θα της παρει πολυ καιρο μεχρι να το ξεπερασει.Νιωθω απαισια!!!Τοσο καιρο αγνοουσα τον λογο που την κρατουσε στο δωματιο της να κλαιει και καλοπερνουσα εξω σε καφε και κλαμπ με φιλους και το αγορι μου και εκεινη κλεινοταν ολο και πιο πολυ στο σπιτι και τον εαυτο της.Προσφατα τα εφτιαξε με ενα παιδι στην ηλικια μου.Του αρεσει πολυ.Μας τον γνωρισε σε μενα και τη μαμα μου και τον ''κοψαμε'' για καλο παιδι, με τροπους και ευχαριστο.Και εκεινη τον θελει πολυ.Λεει οτι την λατρευει.Το μονο που θελω ειναι να την δω χαρουμενη.Εγω εχω το αγορι μου που μου στεκεται στις δυσκολες στιγμες.Εκεινη δεν ειχε κανεναν!!!Χαιρομαι που εχει διπλα της καποιον που την νοιαζεται.Θελω να ζητησω την συμβουλη σας για το τι πρεπει να κανω και πως να την συμβουλευω ωστε να την βοηθησω.Φυσικα οι φετινες πανελληνιες πανε περιπατο και προσδωκουμε σε μια δευτερη προσπαθεια εφοσον και εκεινη το επιθυμει...Σας παρακαλω βοηθηστε με!!