Ήμουν σε μία ηλικία όταν συνέβη κάπου στα 8 και ήταν ότι πιο άσχημο έχω νιώσει

Kαλημέρα σας, πολύ ωραίο το site σας και πολύ θετικό το γεγονός ότι σε τέτοιες δύσκολες εποχές νιώθεις μία ασφάλεια καθώς το διαδίκτυο σου δίνει διεξόδους και την ευκαρία να ανακουφιστείς μιλώντας με σοβαρούς ανθρώπους .

Είμαι 21 χρονών και έχω βιώσει μία παρόμοια εμπειρία βιασμού με την τελευταία που διάβασα και μου έδωσε το ερέθισμα για να γράψω την δική μου. Την σελίδα σας την ανακάλυψα από το πρώτο έτος ωστόσο τώρα νιώθω πως θέλω να μιλήσω και εγώ. Όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο(είμαι στο X στην X) και έκανα κάποιες σχέσεις δεν μπορούσα να τις κρατήσω για πολύ και τις σταματούσα, σταδιακά άρχισα να σκέφτομαι ότι κάτι φταίει και κάτι δεν πάει καλά, τελικά μου "κόλλησε" ότι φταίει μία άσχημη εμπειρία που είχα και δεν έφευγε λεπτό από το μυαλό μου από το πρώτο έτος μέχρι τώρα με βασανίζει η σκέψη αυτής της εμπειρίας.
Επίσης, έχω κάνει κάποια μαθήματα πρακτικής φέτος και βλέπω παντού "προβλήματα" καταρχάς νιώθω να με εκνευρίζουν τα αγόρια και νιώθω μία τρυφερότητα και ζεστασιά για τα κορίτσια, όταν προσπάθησα να σκεφτώ τι σκέφτομαι όταν νιώθω εκνευρισμό και τρυφερότητα διαπίστωσα πως στο μυαλό μου έτρεχαν σκέψεις βίαιες, επιθετικές, κακοποίησης ότι τα αγόρια που βλέπω να είναι τώρα μαθητές μου μπορεί να είναι βιαστές κλπ. Δεν ήταν τόσο έντονα όσο ακούγονται αλλά όταν τις παρατήρησα κάτι τέτοιο "έπαιζε" στο μυαλό μου. Δεν σας λέω ότι είμαι απορριπτική ή ότι δεν δίνω σημασία στα αγόρια ή είμαι σκληρή, προσπαθώ να είμαι αντικειμενική και να μην δείχνω γενικότερα τα συναισθήματά μου, με την έννοια, συμπάθεια σε κάποια παιδιά που είναι λογικό να νιώθεις αλλά δεν είναι δεοντολογικό να το δείξεις γιατί πολλά άλλα παιδάκια που δεν τους φέρεσαι με τον ίδιο τρόπο το εκλαμβάνουν ως απόρριψη κλπ. Αλλά νιώθω ένα θυμό για τους άντρες γενικότερα.
Ήμουν σε μία ηλικία όταν συνέβη κάπου στα 8 και ήταν ότι πιο άσχημο έχω νιώσει. Ήταν κανονικός βιασμός από έναν γνωστό της οικογένειας και δεν έγινε μία φορά αλλά λίγες παραπάνω στο σπίτι του που πήγαινα επίσκεψη. Μετά μετακομίσαμε με τους γονείς μου λόγω μετάθεσης(όχι δεν είναι στρατιωτικοί ευτυχώς)και για αυτό δεν έγιναν πολλές οι λίγες φορές. Τί να σας πω τώρα και εσάς?έχετε καμιά όρεξη να ακούτε χαζές λεπτομέρειες αλλά τεσπα θα σας τις πω και σόρρυ αν κουράσω. Κάθε φορά είχε την ίδια διαδικασία, θα πήγαινα, θα παίζαμε, θα μιλούσαμε, θα άρχισε να με φιλάει, να ανοίγει το παντελόνι του και να ασχολείται εκεί κάτω και μετά με φιλούσε παντού και έβαζε και τα δάχτυλά του μέσα μου και μετά συνέχιζε και με το πέος του, θα μου πείτε, αφού σου συνέβη μία φορά τί ήθελες και ξαναπήγαινες και σωστά θα ρωτήσετε αλλά τύχαινε να είναι επιλογή των γονιών μου για λίγες ώρες μετά το σχολείο μέχρι να με πάρουν μόλις γυρίσουν από την δουλειά και δεν είχα επιλογή. Αυτός είχε μεγαλύτερα παιδιά αλλά τις φορές που συνέβη αυτός δούλευε απογευματινός και η γυναίκα του πρωί και ήμουν μόνη μαζί του(από τις εκατό φορές που έτυχε να μείνω για λίγο σπίτι τους έτυχαν οι πέντε να είναι μόνος του και τις εκμεταλλεύτηκε").
Δεν θα αφήσω ποτέ το παιδί μου σε κανέναν ούτε για πέντε λεπτά και ας με απολύσουν, ούτε σε άντρα κολλητής μου, ούτε σε κανέναν, δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό και σε εμένα έγινε και είναι κρίμα αυτές οι πέντε φορές να με έχουν "καταστρέψει" τόσο πολύ ψυχικά.
Δεν μίλησα τότε και ξέρω πολύ καλά ότι δεν φταίω που δεν το έκανα γιατί η ηλικία είναι περίεργη και το παιδί δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει και ειδικά αν εμπιστεύεται κάποιον και αυτό αλλά και οι γονείς του καθιστά πολύ δύσκολη μία διαδικασία "αποκάλυψης", τα έχω μάθει από την σχολή :PP και σας κάνω επίδειξη των γνώσεων μου.
Έχω φέτος λοιπόν ένα μάθημα που λέγεται "συμβουλευτική ψυχολογία" και πέρα από το μάθημα με την καθηγήτρια κάνουμε και διάφορα βιωματικά σεμινάρια(νομίζω έτσι λέγονται) και αυτά τα σεμινάρια με κάνουν να έρχομαι σε επαφή με το "μέσα" μου και σε όλα εγώ είμαι πάντα 8 χρονών(στο μυαλό μου), δεν νομίζω να είναι τυχαία, σύμφωνα με τον φρόυντ κάτι παίζει μάλλον :PP.
Πολλά γράφω και χάθηκα..δεν είμαι καλά, με έχει επηρεάσει και με αυτά που διαβάζω και εξαιτίας της σχολής γίνομαι χειρότερα γιατί σύμφωνα με τα αναπτυξιακά στάδια υπάρχουν κάποιες κρίσιμες ηλικίες αλλά και κάποιες επιπτώσεις θα είναι για πάντα στη ζωή σου όταν τις βιώσεις μικρός και είναι άσχημες και ο τρόπος που έχεις μεγαλώσει μετά από αυτή την εμπειρία έχει μέσα του όλο αυτό. Έχω προβληματική παιδική ηλικία και δεν είναι ταμπέλα ούτε αρνητικός χαρακτηρισμός είναι η πραγματικότητα, ήμουν πολύ ευαίσθητη και έκλαιγα με το παραμικρό, εμφάνισα παλλινδρόμηση μετά τα οχτώ και βρεχόμουνα στον ύπνο μου, άρχισα να απομονώνομαι και να μην παίζω με συνομήλικους και ένιωθα φοβισμένη, στο σχολείο έλεγα ψέματα ότι πονάει η κοιλιά μου για να φύγω και να πάω στην μαμά μου και με λίγα λόγια είχα όλα τα προβλήματα του κόσμου. Θέλω να βάλω τα κλάματα τώρα άντε, είναι άδικο να έρχεται ένας ανώμαλος, ηλίθιος και να σε βιάζει και εσύ να μην το λες και να υποφέρεις.
Αλλά τί να πεις?δεν βλέπετε πως αντιμετωπίζονται τα θύματα σεξουαλικής καοποίησης? ένα παράδειγμα, ίσως είμαι ακραία αλλά έτσι το εκλαμβάνω και το εισπράττω και αν διαφωνείτε πείτε μου, είναι ότι με αυτό που προέκυψε τελευταία με τον Στρος καν και τον βιασμό μιας καμαριέρας, κοιτάξτε τα σχόλια των ειδήσεων και των δημοσιογράφων και του κόσμου, όλοι "παίζουν" με το θέμα του βιασμού και θεωρούν "εύκολη" την καμαριέρα και γελάνε λέγοντας ότι μαλακία κατέβει στον καθένα, λένε ότι του την στήσανε για πολιτικούς λόγους, δεν με ενδιαφέρει αν έγινε αυτό που είναι όντως πιθανό, γιατί αντί επικεντρωθούνε στο "θύμα"(εννοώ στην πράξη)επικεντρώνονται στο ότι ένας "γυναικάς" που το ήξεραν όλοι ότι δεν άφηνε ότι θηλυκό κυκλοφορούσε έπεσε σε παγίδα. Ανεξάρτητα αν του την στήσανε ή όχι τα μηνύματα που περνάνε είναι καθαρά σεξιστικά και άδικα προς άτομα που έχουν κακοποιηθεί και κάποιοι παίζουν με τέτοια θέματα και γελάνε, δεν είμαι ακραία αλλά κάποια θέματα είναι εξαιρετικά σοβαρά και δεν μπορούμε να φερόμαστε με τέτοια ανωριμότητα. Αν έγινε όντως η επίθεση?ποιός νοιάζεται για αυτό?όλοι επικεντρώνονται στο όνομα ενός πολιτικού που "καταστρέφεται", ενός γυναικά άντρα που έκανε το απολύτως φυσιολογικό, αυτό δεν περνάνε?αυτό καταλαβαίνω εγώ και όλοι είναι υπεύθυνοι για την θέση των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης που δεν μιλάνε για αυτό που τους συμβαίνει γιατί πολύ απλά ζούμε σε φαλλοκρατική κοινωνία και σε κοινωνία με ταμπού που σου λέει για να την βίασαν κουνιόταν και αυτή, ποιός το καταδίκασε όλο αυτό καθαρά σαν πράξη?ποιός?όλοι κάνουν λόγο για έναν γυναικά και το παρουσιάζουν φυσιολογικό, για έναν άντρα με αδυναμία στο άλλο φύλο, λες και το άλλο φύλο είναι πράγμα, ποιός κάνει λόγο για το θέμα βιασμού ως θέμα, ποιός?σκατά κοινωνία είμαστε, γιατί εγώ φτάνω στα 21 να το πω?και το κάνω μέσω διαδικτύου για να νιώθω ασφαλής?γιατί?η κοινωνία δεν φταίει με τα ταμπού της και τα μηνύματα που περνάει?και για τα θέματα βιασμών?και όχι μόνο εννοείται για πολλά θέματα. Ποιός φταίει και εγώ μιλάω τώρα? η οικογένειά μου(έχω υπέροχους γονείς δεν ξέρω γιατί δεν τους το είπα) ?το σχολείο? εγώ? ποιός φταίει, πείτε μου ποίος φταίει και δεν το έκανα νωρίτερα?

Συγνώμη, έχω νεύρα και ξεσπάω όπου να ναι..αλλά δεν μπορώ να περιορίσω το θυμό μου, τελευταία θυμώνω πολύ και δεν το ελέγχο, είναι άδικο όλο αυτό που συνέβη, φοβάμαι για το μέλλον μου, νιώθω θλιμμένη και είμαι στον κόσμο μου, σκέφτομαι, σκέφτομαι, με ρωτάνε όλοι τι έπαθες ρε δεν φαίνεσαι καλά? και λέω όχι ρε μια χαρά είμαι αλλά τρέχω ε εργασίες και χαμογελάω ψεύτικα. Θέλω να πάω σε κάποια(γυναίκα να είναι) ψυχολόγο αλλά αν γίνεται δωρεάν γιατί δεν έχω μία, μας έπιασε η κρίση. Νομίζω δικαιούμαι σωστά?στο Χ είμαι στο τμήμα Χ. Θέλω να πάω άμεσα, είναι εύκολο αυτό?
Έγραψα πολλά και συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά νιώθω πνιγμένη και πιεσμένη, με πονάει το παρελθόν και με φοβίζει.
Σας ευχαριστώ