Γεια σας, είμαι 26 χρονών και όταν ήμουν στην ηλικία των 6 υπήρξα θύμα βιασμού από μια ομάδα αγοριών, που ήταν τότε στην εφηβεία.
εν ?θυμόμουν? τι είχε γίνει, μόνο εφιάλτες είχα, και λόγω των προβλημάτων βουλιμίας, των τάσεων αυτοκτονίας και της κατάθλιψης, όταν ήμουν 18 επισκέφθηκα
ψυχολόγο, εκ τοτε ?θυμάμαι?-αποδέχομαι τι έγινε σε γενικές γραμμές (δεν έχω θυμηθεί τα πάντα).
Δεν είχα ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή μέχρι στιγμής. Είμαι ετερόφυλη, και έχω την τάση να θέλω να υπερισχύω είτε διαπροσωπικά είτε σεξουαλικά έναντι του άλλου. Νιώθω ενοχές, κι αν και ποτέ δεν θέλησα να κάνω αυτό που μου έκαναν, διεγείρομαι στην σκέψη ότι κυριαρχώ, ότι έχω το πάνω χέρι. Ντρέπομαι απίστευτα πολύ για αυτό.
Πρόσφατα γνώρισα ένα άτομο και είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που θέλω τόσο πολύ να προχωρήσω. Βασανίζομαι πολύ από την επιθυμία να προσπεράσω τους φόβους μου, αλλά εκείνοι δεν υποχωρούν. Φοβάμαι πολλά και διαφορετικά πράγματα, από το ότι θα μου κάνει αυτό που μου έκαναν, έως ότι θα του κάνω εγώ κακό. Σε παρελθούσες σχέσεις δεν είχα νιώσει τόσο έντονα διλήμματα. Ο φόβος μεγαλώνει, όσο περισσότερο τον ερωτεύομαι. Εκείνος έχει αρχίσει να λαμβάνει την διστακτικότητα μου ως απόρριψη. Δεν θέλω να του εξηγήσω τους λόγους. Αντιμετωπίζω το ενδεχόμενο να του μιλήσω ως ένα είδος παραχώρησης εξουσίας και το αποκλείω. Αλλά ακόμα κι εάν το προσπεράσω : κι αν με απορρίψει γι? αυτό που είμαι? Μέχρι εγώ με απορρίπτω γι? αυτό που είμαι.
Πώς θα αρχίσω να συμπεριφέρομαι φυσιολογικά? Πώς είναι το φυσιολογικά?
εν ?θυμόμουν? τι είχε γίνει, μόνο εφιάλτες είχα, και λόγω των προβλημάτων βουλιμίας, των τάσεων αυτοκτονίας και της κατάθλιψης, όταν ήμουν 18 επισκέφθηκα
ψυχολόγο, εκ τοτε ?θυμάμαι?-αποδέχομαι τι έγινε σε γενικές γραμμές (δεν έχω θυμηθεί τα πάντα).
Δεν είχα ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή μέχρι στιγμής. Είμαι ετερόφυλη, και έχω την τάση να θέλω να υπερισχύω είτε διαπροσωπικά είτε σεξουαλικά έναντι του άλλου. Νιώθω ενοχές, κι αν και ποτέ δεν θέλησα να κάνω αυτό που μου έκαναν, διεγείρομαι στην σκέψη ότι κυριαρχώ, ότι έχω το πάνω χέρι. Ντρέπομαι απίστευτα πολύ για αυτό.
Πρόσφατα γνώρισα ένα άτομο και είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που θέλω τόσο πολύ να προχωρήσω. Βασανίζομαι πολύ από την επιθυμία να προσπεράσω τους φόβους μου, αλλά εκείνοι δεν υποχωρούν. Φοβάμαι πολλά και διαφορετικά πράγματα, από το ότι θα μου κάνει αυτό που μου έκαναν, έως ότι θα του κάνω εγώ κακό. Σε παρελθούσες σχέσεις δεν είχα νιώσει τόσο έντονα διλήμματα. Ο φόβος μεγαλώνει, όσο περισσότερο τον ερωτεύομαι. Εκείνος έχει αρχίσει να λαμβάνει την διστακτικότητα μου ως απόρριψη. Δεν θέλω να του εξηγήσω τους λόγους. Αντιμετωπίζω το ενδεχόμενο να του μιλήσω ως ένα είδος παραχώρησης εξουσίας και το αποκλείω. Αλλά ακόμα κι εάν το προσπεράσω : κι αν με απορρίψει γι? αυτό που είμαι? Μέχρι εγώ με απορρίπτω γι? αυτό που είμαι.
Πώς θα αρχίσω να συμπεριφέρομαι φυσιολογικά? Πώς είναι το φυσιολογικά?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου