Βίωσα πριν 4 μέρες ένα περιστατικό απόπειρας βιασμού αλλά κατάφερα να ξεφύγω τρέχοντας σε ένα δρόμο, δεν το σκέφτηκα, ήταν η αντίδραση της στιγμής, δεν ένιωθα τί έκανα, αλλά έτρεξα προς το μέρος εκείνο. Ήταν πολύ τρομακτική εμπειρία, τί να σας πω; περπατούσα στο δρόμο και
αντιλήφθηκα πως κάποιος με ακολουθούσε και προσπάθησα να το επιβεβαιώσω αλλάζοντας δρόμους κλπ, κοντά εκεί έχει μία υπόγεια διάβαση και από ότι κατάλαβα όπως με στρίμωχνε προσπαθούσε να με οδηγήσει εκεί. Όταν ένιωσα να με ακουμπά στο χέρι κάποιος, με διαπέρασε ένα μούδιασμα, προσπάθησε να μου κλείσει το στόμα, και με τραβούσε διακριτικά ώστε να μη φαίνεται σαν επίθεση προς τη διάβαση. Ταυτόχρονα "τριβόταν" πάνω μου και ήταν αηδιαστικό, προσπάθησε να τραβήξει ρούχα, με ακούμπησε παντού και μέσα από τα ρούχα μου(σε στήθος και γενητικά όργανα) αλλά μετά δεν ξέρω πως βρήκα δύναμη τον χτύπησα με τον αγκώνα στο στομάχι και τον ακινητοποίησα για λίγο, οπότε και αρχίζω να τρέχω, έτρεχε πίσω μου και φώναζε "δε θα πας πουθενά, θα σε ******" με άγγιξε στο πόδι αλλά μετά βγήκα στο δρόμο, τον άκουσα να λέει "θα σε φτάσω, δε φεύγεις" αλλά δε γύρισα πίσω να κοιτάξω και έτρεξα πολύ μέχρι που έπεσα κάτω γιατί δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Θα μπορούσαν να είναι χειρότερα τα πράγματα το ξέρω. Έχω φοβηθεί πολύ όμως, δε θέλω να βγω από το σπίτι, σκέφτομαι τη σκηνή και φοβάμαι. Έχω τη μυρωδιά του έντονη, τη θυμάμαι, τη "μυρίζω", δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια ούτε να μένω μόνη μου, είμαι κάθε μέρα με φίλους ή σπίτι μου ή στα δικά τους αλλιώς δε γίνεται. Όταν κοιμάμαι ξυπνάω από εφιάλτες και στο σκοτάδι νιώθω ότι είναι δίπλα μου, χθες βράδυ φώναζα στον ύπνο μου και με ξύπνησε η φίλη μου τρομαγμένη και μου λέει "ρε ηρέμησε είσαι σπίτι μου δεν σε κυνηγάει κανείς". Δεν το είπα γιατί δεν μου βγαίνει ενώ το θέλω, έκανα πρόβα να το πω όταν ήμουν σπίτι και με έπιαναν τα κλάματα. Εκείνο το βράδυ γύριζα σπίτι μου με τα πόδια για να μην πάρω ταξί γιατί δεν έχω λεφτά, έχω ξεμείνει και κάνω οικονομία για να μη ζητάω από τους γονείς μου, οι οποίοι είναι άνεργοι 2 μήνες και 4 μήνες. Επίσης, όπως διάβασα και σε άλλα μηνύματα που έχουν δημοσιευτεί για το ίδιο θέμα, όταν το σκέφτομαι μετά από λίγο κάνω εμετό γιατί νιώθω μια αηδία- αναγούλα. Το ήξερα ότι θα μου συνέβαινε αργά ή γρήγορα, είχε συμβεί και στη μαμά μου όταν ήταν στο Πανεπιστήμιο και τη βίασαν κάποιοι συμφοιτητές της ένα βράδυ και η μαμά μου έχει σοβαρά προβλήματα και σήμερα(είναι 40), έχει κατάθλιψη από όσο γνωρίζω τα τελευταία έξι χρόνια και ακολουθεί αγωγή, έχει πάθει και κάποιες κρίσεις που όταν την είδα τρόμαξα γιατί έμοιαζε "τρελή". Τις παθαίνει συνέχεια, κάθε χρόνο την ίδια περίοδο που της είχε συμβεί και είναι κάπου στον Ιανουάριο. Φωνάζει, κλαίει, "χτυπιέται", δεν μπορείς να την κρατησεις, μετά κοιμάται, δεν κάνει τίποτα, κατηγορεί εμένα τον μπαμπά, την αδερφή και τον αδερφό μου, μας λέει ότι της καταστρέψαμε τη ζωή και θέλει να μας παρατήσει, μετά της περνάει, είναι μια χαρά και κλαίει και μας ζητάει συγνώμη αλλά δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό της όταν της συμβαίνει αυτό, λέει. Με τον μπαμπά ήταν σε διάσταση τον τελευταίο χρόνο και το πήγαιναν για διάλυση και χωρισμό αλλά τελικά τα ξαναβρήκαν, πήγαν και σε ειδικό και τώρα είναι και καλά μαζί, ένας κοιμάται στον καναπέ και ο άλλος στην κρεβατοκάμαρα, βρίσκονται για κανένα φαγητό το μεσημέρι. Ο μπαμπάς έχω ανακαλύψει πως έχει σχέση, έχει facebook πέρα από τον κανονικό λογαριασμό που τον ξέρουμε και δεύτερο, όπου έχει αυτή, το είδα τυχαία ένα βράδυ που ήθελα να περάσω στο φλασάκι ένα μεηλ και βαριόμουνα να ανοίξω το δικό μου λαπ τοπ και είχε ξεχάσει να κάνει αποσύνδεση και πατώντας τα μπω μπήκα στο δικό του και είδα μηνύματα του τύπου "και εμένα μου λείπεις, θα τα πούμε αύριο το μεσημέρι". Δε ξέρω αν είμαι σε θέση να τον κρίνω γιατί έχω δει να καταβάλλει προσπάθειες να φτιάξει την σχέση και να έρθουν πιο κοντά, βέβαια δεν είμαι και μέσα στη σχέση για να ξέρω τι συμβαίνει αλήθεια. Η μαμά όμως δε θέλει να κάνει σεξ, το άκουσα ένα βράδυ που τσακωνόντουσαν και "χτυπούσε" ο ένας τον άλλο εκεί που πονάει με κατηγορίες και παράπονα. Η μαμά από την άλλη ξέρω πως έχει κάνει προσπάθειες εξίσου αλλά γενικότερα φαίνεται αυτό που βίωσε να την έχει "καταστρέψει". Μου την σπάει ο ψυχίατρος της γιατί της γράφει φάρμακα και δεν προσπαθεί τόσα χρόνια να τη βοηθήσει και με άλλους τρόπους, όπως ψυχοθεραπεία, είναι μαλάκας και θέλει να τα παίρνει γιατί όταν τον ρώτησε αν θα βοηθήσει η ψυχοθεραπεία της απάντησε "όχι, δε θα βοηθήσει, δε πήγες τότε που σου συνέβη τώτα δεν έχει νόημα πάρε τα φάρμακα και θα είσαι καλά", δε χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις αυτό που λέει ο τύπος. Τώρα που είναι και άνεργοι αφήστε, όλοι μέρα κοιμάται η μαμά και σέρνεται και ο μπαμπάς κάθεται στην τηλεόραση, ποτίζει κανένα γκαζόν στην καύτερη και αυτή είναι η καθημερινότητα.
Από αλλού ξεκίνησα αλλού έφτασα ότι να ναι..αν δεν έχετε χρόνο δεν με πειράζει και να μην μου απαντήσετε, μου αρκεί που σας είπα τι μου συνέβη. Καληνύχτα και ευχαριστώ!!
αντιλήφθηκα πως κάποιος με ακολουθούσε και προσπάθησα να το επιβεβαιώσω αλλάζοντας δρόμους κλπ, κοντά εκεί έχει μία υπόγεια διάβαση και από ότι κατάλαβα όπως με στρίμωχνε προσπαθούσε να με οδηγήσει εκεί. Όταν ένιωσα να με ακουμπά στο χέρι κάποιος, με διαπέρασε ένα μούδιασμα, προσπάθησε να μου κλείσει το στόμα, και με τραβούσε διακριτικά ώστε να μη φαίνεται σαν επίθεση προς τη διάβαση. Ταυτόχρονα "τριβόταν" πάνω μου και ήταν αηδιαστικό, προσπάθησε να τραβήξει ρούχα, με ακούμπησε παντού και μέσα από τα ρούχα μου(σε στήθος και γενητικά όργανα) αλλά μετά δεν ξέρω πως βρήκα δύναμη τον χτύπησα με τον αγκώνα στο στομάχι και τον ακινητοποίησα για λίγο, οπότε και αρχίζω να τρέχω, έτρεχε πίσω μου και φώναζε "δε θα πας πουθενά, θα σε ******" με άγγιξε στο πόδι αλλά μετά βγήκα στο δρόμο, τον άκουσα να λέει "θα σε φτάσω, δε φεύγεις" αλλά δε γύρισα πίσω να κοιτάξω και έτρεξα πολύ μέχρι που έπεσα κάτω γιατί δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Θα μπορούσαν να είναι χειρότερα τα πράγματα το ξέρω. Έχω φοβηθεί πολύ όμως, δε θέλω να βγω από το σπίτι, σκέφτομαι τη σκηνή και φοβάμαι. Έχω τη μυρωδιά του έντονη, τη θυμάμαι, τη "μυρίζω", δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια ούτε να μένω μόνη μου, είμαι κάθε μέρα με φίλους ή σπίτι μου ή στα δικά τους αλλιώς δε γίνεται. Όταν κοιμάμαι ξυπνάω από εφιάλτες και στο σκοτάδι νιώθω ότι είναι δίπλα μου, χθες βράδυ φώναζα στον ύπνο μου και με ξύπνησε η φίλη μου τρομαγμένη και μου λέει "ρε ηρέμησε είσαι σπίτι μου δεν σε κυνηγάει κανείς". Δεν το είπα γιατί δεν μου βγαίνει ενώ το θέλω, έκανα πρόβα να το πω όταν ήμουν σπίτι και με έπιαναν τα κλάματα. Εκείνο το βράδυ γύριζα σπίτι μου με τα πόδια για να μην πάρω ταξί γιατί δεν έχω λεφτά, έχω ξεμείνει και κάνω οικονομία για να μη ζητάω από τους γονείς μου, οι οποίοι είναι άνεργοι 2 μήνες και 4 μήνες. Επίσης, όπως διάβασα και σε άλλα μηνύματα που έχουν δημοσιευτεί για το ίδιο θέμα, όταν το σκέφτομαι μετά από λίγο κάνω εμετό γιατί νιώθω μια αηδία- αναγούλα. Το ήξερα ότι θα μου συνέβαινε αργά ή γρήγορα, είχε συμβεί και στη μαμά μου όταν ήταν στο Πανεπιστήμιο και τη βίασαν κάποιοι συμφοιτητές της ένα βράδυ και η μαμά μου έχει σοβαρά προβλήματα και σήμερα(είναι 40), έχει κατάθλιψη από όσο γνωρίζω τα τελευταία έξι χρόνια και ακολουθεί αγωγή, έχει πάθει και κάποιες κρίσεις που όταν την είδα τρόμαξα γιατί έμοιαζε "τρελή". Τις παθαίνει συνέχεια, κάθε χρόνο την ίδια περίοδο που της είχε συμβεί και είναι κάπου στον Ιανουάριο. Φωνάζει, κλαίει, "χτυπιέται", δεν μπορείς να την κρατησεις, μετά κοιμάται, δεν κάνει τίποτα, κατηγορεί εμένα τον μπαμπά, την αδερφή και τον αδερφό μου, μας λέει ότι της καταστρέψαμε τη ζωή και θέλει να μας παρατήσει, μετά της περνάει, είναι μια χαρά και κλαίει και μας ζητάει συγνώμη αλλά δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό της όταν της συμβαίνει αυτό, λέει. Με τον μπαμπά ήταν σε διάσταση τον τελευταίο χρόνο και το πήγαιναν για διάλυση και χωρισμό αλλά τελικά τα ξαναβρήκαν, πήγαν και σε ειδικό και τώρα είναι και καλά μαζί, ένας κοιμάται στον καναπέ και ο άλλος στην κρεβατοκάμαρα, βρίσκονται για κανένα φαγητό το μεσημέρι. Ο μπαμπάς έχω ανακαλύψει πως έχει σχέση, έχει facebook πέρα από τον κανονικό λογαριασμό που τον ξέρουμε και δεύτερο, όπου έχει αυτή, το είδα τυχαία ένα βράδυ που ήθελα να περάσω στο φλασάκι ένα μεηλ και βαριόμουνα να ανοίξω το δικό μου λαπ τοπ και είχε ξεχάσει να κάνει αποσύνδεση και πατώντας τα μπω μπήκα στο δικό του και είδα μηνύματα του τύπου "και εμένα μου λείπεις, θα τα πούμε αύριο το μεσημέρι". Δε ξέρω αν είμαι σε θέση να τον κρίνω γιατί έχω δει να καταβάλλει προσπάθειες να φτιάξει την σχέση και να έρθουν πιο κοντά, βέβαια δεν είμαι και μέσα στη σχέση για να ξέρω τι συμβαίνει αλήθεια. Η μαμά όμως δε θέλει να κάνει σεξ, το άκουσα ένα βράδυ που τσακωνόντουσαν και "χτυπούσε" ο ένας τον άλλο εκεί που πονάει με κατηγορίες και παράπονα. Η μαμά από την άλλη ξέρω πως έχει κάνει προσπάθειες εξίσου αλλά γενικότερα φαίνεται αυτό που βίωσε να την έχει "καταστρέψει". Μου την σπάει ο ψυχίατρος της γιατί της γράφει φάρμακα και δεν προσπαθεί τόσα χρόνια να τη βοηθήσει και με άλλους τρόπους, όπως ψυχοθεραπεία, είναι μαλάκας και θέλει να τα παίρνει γιατί όταν τον ρώτησε αν θα βοηθήσει η ψυχοθεραπεία της απάντησε "όχι, δε θα βοηθήσει, δε πήγες τότε που σου συνέβη τώτα δεν έχει νόημα πάρε τα φάρμακα και θα είσαι καλά", δε χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις αυτό που λέει ο τύπος. Τώρα που είναι και άνεργοι αφήστε, όλοι μέρα κοιμάται η μαμά και σέρνεται και ο μπαμπάς κάθεται στην τηλεόραση, ποτίζει κανένα γκαζόν στην καύτερη και αυτή είναι η καθημερινότητα.
Από αλλού ξεκίνησα αλλού έφτασα ότι να ναι..αν δεν έχετε χρόνο δεν με πειράζει και να μην μου απαντήσετε, μου αρκεί που σας είπα τι μου συνέβη. Καληνύχτα και ευχαριστώ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου