Είμαι και εγώ 21 όπως διάβασα και σε άλλα μηνύματα και έχω βιώσει και εγώ μία εμπειρία σεξουαλικής παρενόχλησης. Νομίζω πως δεν είναι τόσο σοβαρή αλλά εγώ την κάνω με το μυαλό μου να είναι. Με φοβίζει δεν ξέρω..βασικά ένας γνωστός μας με ακούμπησε έξω από τα ρούχα αρκετή ώρα στο στήθος και στα γενετικά όργανα. Τρόμαξα πάρα πολύ γιατί ένιωσα κάπως περίεργα, αυτό το περίεργα που περιγράφουνε στα άλλα μηνύματα και είναι δύσκολο να το αντιληφθείς αν δεν το νιώσεις.
Έχω προβλήματα στις σχέσεις με το άλλο φύλο και αισθάνομαι πως φταίει αυτή η εμπειρία γιατί αρκετές φορές όταν βρισκόμουν με κάποιο αγόρι και φιλιόμαστα για παράδειγμα εμένα μου ερχόταν αυτή η σκέψη και αυτό το περίεργο συναίσθημα από αυτό που συνέβη στα 12-13, συνεχίζω να αντιδρώ με αυτό τον τρόπο για αυτό και δεν έχω ολοκληρώσει προς το παρόν. Είμαι 21 και έχω αγχωθεί, πότε θα κάνω σεξ; δεν είναι περίεργο να είσαι στα 21 και να μην έχεις κάνει σεξ;μου έχει πάει τη ζωή πολύ πίσω όλο αυτό γιατί νιώθω άσχημα. Είναι μαλάκες όσοι το κάνουν αυτό και θέλω να τον είχα μπροστά μου δεμένο για να μην κινδυνεύω και να τον σαπίσω στο ξύλο για όσες ώρες θέλω, μέχρι να βαρεθώ. Επίσης, εγώ αυτούς δεν τους δικαιολόγώ, ούτε τους δίνω το ελαφρυντικό το άρρωστου ψυχικά που θέλει βοήθεια. Μαλάκες είναι όχι άρρωστοι και είναι άδικο ένας ψυχολόγος- ψυχίατρος να στηρίζει ψυχολογικά κάποιον βιαστή ή παιδόφιλο ενώ ταυτόχρονα όσοι έχουν βιώσει κάτι αντίστοιχο ίσως δεν το ξεπερνάνε και πονάνε στη σκέψη αυτού του γεγονότος. Τον τελευταίο καιρό βλέπω στον ύπνο μου(και έτσι ξεκίνησε η σκέψη της εμπειρίας από τα όνειρα)ότι με βιάζουν και είναι τρομακτικό γιατί τρέχω αλλά δεν μπορώ να τρέξω, μένω στο ίδιο σημείο. Είμαι σίγουρη ότι θα με βιάσουν σε λίγο καιρό, το νιώθω. Προσπαθώ να μην γυρίζω μόνη μου X το βράδυ που βγαίνω και κανονίζω να με φέρνουν, προσπαθώ να προσέχω αλλά νομίζω θα συμβεί, ξέρω θα πείτε ότι λέω μαλακίες και ότι δεν είναι δυνατόν να ξέρω το μέλλον και εγώ το στηρίζω αυτό δεν το πιστεύω αλλά μέσα μου κάτι μου το φωνάζει, πρώτη φορά το νιώθω. Τρίτος χρόνος που μένω μόνη μου στην X λόγω σπουδών και τελευταία είναι η πρώτη φορά που δεν γυρίζω μόνη μου και που έχω αρχίσει να φοβάμαι και γενικότερα δεν φοβάμαι. Τέλος πάντων..δικαιολογείται να νιώθω τόσο φόβο για την εμπειρία των 12 που δεν ήταν και τρομερή σε σύγκριση με άλλα περιστατικά;τα κάνω τραγικά;τί να κάνω; Σας ευχαριστώ!!
Έχω προβλήματα στις σχέσεις με το άλλο φύλο και αισθάνομαι πως φταίει αυτή η εμπειρία γιατί αρκετές φορές όταν βρισκόμουν με κάποιο αγόρι και φιλιόμαστα για παράδειγμα εμένα μου ερχόταν αυτή η σκέψη και αυτό το περίεργο συναίσθημα από αυτό που συνέβη στα 12-13, συνεχίζω να αντιδρώ με αυτό τον τρόπο για αυτό και δεν έχω ολοκληρώσει προς το παρόν. Είμαι 21 και έχω αγχωθεί, πότε θα κάνω σεξ; δεν είναι περίεργο να είσαι στα 21 και να μην έχεις κάνει σεξ;μου έχει πάει τη ζωή πολύ πίσω όλο αυτό γιατί νιώθω άσχημα. Είναι μαλάκες όσοι το κάνουν αυτό και θέλω να τον είχα μπροστά μου δεμένο για να μην κινδυνεύω και να τον σαπίσω στο ξύλο για όσες ώρες θέλω, μέχρι να βαρεθώ. Επίσης, εγώ αυτούς δεν τους δικαιολόγώ, ούτε τους δίνω το ελαφρυντικό το άρρωστου ψυχικά που θέλει βοήθεια. Μαλάκες είναι όχι άρρωστοι και είναι άδικο ένας ψυχολόγος- ψυχίατρος να στηρίζει ψυχολογικά κάποιον βιαστή ή παιδόφιλο ενώ ταυτόχρονα όσοι έχουν βιώσει κάτι αντίστοιχο ίσως δεν το ξεπερνάνε και πονάνε στη σκέψη αυτού του γεγονότος. Τον τελευταίο καιρό βλέπω στον ύπνο μου(και έτσι ξεκίνησε η σκέψη της εμπειρίας από τα όνειρα)ότι με βιάζουν και είναι τρομακτικό γιατί τρέχω αλλά δεν μπορώ να τρέξω, μένω στο ίδιο σημείο. Είμαι σίγουρη ότι θα με βιάσουν σε λίγο καιρό, το νιώθω. Προσπαθώ να μην γυρίζω μόνη μου X το βράδυ που βγαίνω και κανονίζω να με φέρνουν, προσπαθώ να προσέχω αλλά νομίζω θα συμβεί, ξέρω θα πείτε ότι λέω μαλακίες και ότι δεν είναι δυνατόν να ξέρω το μέλλον και εγώ το στηρίζω αυτό δεν το πιστεύω αλλά μέσα μου κάτι μου το φωνάζει, πρώτη φορά το νιώθω. Τρίτος χρόνος που μένω μόνη μου στην X λόγω σπουδών και τελευταία είναι η πρώτη φορά που δεν γυρίζω μόνη μου και που έχω αρχίσει να φοβάμαι και γενικότερα δεν φοβάμαι. Τέλος πάντων..δικαιολογείται να νιώθω τόσο φόβο για την εμπειρία των 12 που δεν ήταν και τρομερή σε σύγκριση με άλλα περιστατικά;τα κάνω τραγικά;τί να κάνω; Σας ευχαριστώ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου