Με δέρνει ο πατέρας μου

Γειά σας, από πάντα θυμάμαι τον πατέρα μου να μας κακοποιεί.Χωρίς λόγο οποιαδήποτε στιγμή ερχόταν και χτυπούσε χωρίς να ελέγχει την δυναμή του σε οποιοδήποτε σημείο και με διάφορα αντικείμενα.Δεν κατάλαβα ποτέ το λόγο που με χτυπούσε.Απο ένα σημείο και μετά δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί ήθελα να είμαι σε ετοιμότητα σε περίπτωση που ερχόταν να με χτυπήσει γιατί ερχόταν και σε τέτοιες στιγμές να χτυπήσει.
Ήταν πολύ δύσκολα χρόνια γεμάτα φόβο,αγωνία,πόνο,θλίψη,αδιέξοδο.Η εφηβεία ακόμα πιο τραγική και απελπιστική.Διότι, τότε άρχισα να συνειδητοποιώ να κατανοώ και να αντιδρώ.Επιχείρησα να αντιδράσω κάποτε και να προστατευτώ αλλά ήταν χειρότερα γιατί θύμωσε τόσο που με χτύπησε τόσο πολύ που με άφησε αναίσθητη να αιμορραγώ απο το στόμα μου την μύτη και το φρύδι που μου το έσκισε με ενα δαχτυλιδι που φόραγε στο χέρι που με χτύπησε.Όμως δεν με πήγε στο νοσοκομείο αμέσως ούτε κάλεσε ασθενοφόρο και χτύπησε και την μαμά μου στην προσπάθεια που έκανε να ειδοποιήσει και τον παρακαλούσε.Γιατί φυσικά θα φαινόταν τι έγινε.Εφτιαξε ένα σενάριο με πήγε σε ένα σημείο ερημικό κάπως,μου έσκισε λίγο τα ρούχα έβαλε την αδερφή μου να τηλεφωνήσει στο ΕΚΑΒ μετά έβαλε το κινητό μου στο χέρι μου και έφυγε.Και καλά ειδοποίησα εγώ και μετά κατέρρευσα.Οπότε και έρχεται το ασθ με πηγαίνουν στο νοσοκομείο και ειδοποιούν τους γονείς μου και τους λένε μάλλον απόπειρα βιασμού και ο πατέρας μου να το παίζει αναστατωμένος.Έπαθα διάσειση,ήμουν σε μια κατάσταση σοκ για μέρες και σε ερωτήσεις έλεγα δεν θυμάμαι τι έγινε.Απο τότε απλά δεν αντέδρασα ξανά όταν με χτυπάει.Σπουδάζω αλλά πέρασα Αθήνα και εδώ μένουμε οικογενειακώς που σημαίνει ότι γίνονται τα ίδια.Δεν αντέχω άλλο αλήθεια έχω ξεπεράσει τα όρια μου.Υποφέρω και εγώ και τα αδέρφια μου και η μητέρα μας.Έχω δει εκπομπές που μιλούν για τέτοια θέματα και λένε ότι πρέπει να ζητήσεις βοήθεια και το ότι δεν είσαι οικονομικά ανεξάρτητος είναι δικαιολογία.Και σας ρωτάω εγώ,είναι δικαιολογία το ότι η μητέρα μου δεν δουλεύει(την ανάγκασε να σταματήσει από καθηγήτρια που εργαζόταν) και δεν έχει χρήματα για να φύγουμε από το σπίτι και να πάμε να ζήσουμε αλλού μόνοι μας?είμαστε μαζοχιστές και τα ανεχόμαστε?δεν θέλουμε να ζήσουμε ήρεμα?είναι πολύ δύσκολο πιστέψε με,έχουμε ψάξει εναλλακτικές και βρίσκουμε παντού εμπόδια.Εγώ προσωπικά έχω αποκτήσει πολλές φοβίες,εμμονές και είμαι πάντα πολύ ανήσυχη και τρομάζω και στον ύπνο μου.Φοβάμαι και πονάω.Πείτε μου κάτι,οτιδήποτε,δεν αντέχω άλλο ειλικρηνα περνάω πολύ δύσκολες ώρες. Ευχαριστώ