Πρώτο έτος με βίασε σε ένα πάρτυ ένας άγνωστος

Καλησπέρα,
Συγχαρητήρια για το site,τα λόγια είναι περιττά,Μπράβο σας(μόνο αυτό) :).
Είμαι 20 χρονών,τρίτο έτος,σπουδάζω στην Αθήνα.
Πρώτο έτος με βίασε σε ένα πάρτυ ένας άγνωστος(από άλλη σχολή,αν ήταν φοιτητής,αλλά ήταν κάπου 23)που ήταν στον χώρο και από την αρχή ένιωθα το βλέμμα του πάνω μου και έκανε διάφορες

γκριμάτσες και μορφασμούς.Έπινε,χόρευε και φαινόταν ότι είναι ένας "κανονικός" άνθρωπος-φοιτητής που είναι και αυτός σε ένα πάρτυ αλλά παραπάνω προκλητικός και χυδαίος από όσο είναι οι περισσότεροι και δεν δίνεις σημασία.Χτυπάει το τηλέφωνό μου και ανεβαίνω στην ταράτσα που ήταν ακριβώς από πάνω,ανέβηκα με λίγα λόγια,20-25 σκαλιά για να μιλήσω και να μπορώ να ακούω,ήταν η μαμά μου γιατί ανησυχούσε με τι θα γύριζα και να την έπαιρνα τηλέφωνο όταν γύριζα και ήταν πολύ ανήσυχη.Μόλις το κλείνω και είμαι έτοιμη να κατέβω,βλέπω αυτό τον τύπο,που μου κλείνει την έξοδο και μου λέει "δεν σε αφήνω να φύγεις" προσπαθώ να φύγω αλλά και με σπρώχνει και κάθεται στην μέση.Μου λέει "έχεις ωραίο στήθος" εγώ το λέω έτσι γιατί αυτός μιλούσε πολύ χυδαία.Τον βρίζω και του λέω να μου ανοίξει γιατί θα φωνάξω και μου λέει "ποιός θα σε ακούσει;η κάτω δεν πρόκειται γιατί η μουσική είναι πολύ δυνατά και οι απέναντι ούτε που θα σε ακούσουν" προσπαθώ και εγώ να πάρω τηλέφωνο μία φίλη μου και κάνω κλήση χωρίς να με καταλάβει αλλά δεν μπορώ να μιλήσω σκέφτομαι ότι θα το σηκώσει θα ακούσει που λέω να με αφήσει να κατέβω και θα έρθει.Αλλά με πλησίασε αρχίζει να με αγγίζει,τον σπρώχνω,με σπρώχνει,με χτυπάει,ανοίγει την πόρτα και με σέρνει στα σκαλοπάτια,δεν μπορώ να κάνω τίποτα γιατί με έχει στριμώξει σε σκάλα και πόρτα και μου βγάζει και μαχαίρι.Είναι η σκάλα μετά ένας κενός χώρος και μετά λίγα ακόμα σκαλιά και φτάνεις στον όροφο που ήταν το πάρτυ αλλά δεν ανεβαίνει κανένας πάνω,μόνο εγώ με το πανέξυπνο μυαλό μου ανέβηκα για να μιλήσω στο τηλέφωνο.Μου έβαλε και κάτι στο πρόσωπο που το εισέπνευσα,πρέπει να ήταν οινόπνευμα ή κάτι τέτοιο γιατί ζαλίστηκα και "χάθηκα" για λίγο και ένιωθα πολύ αδύναμη,μετά αρχίζω να καταλαβαίνω και να συνέρχομαι αλλά αυτή η αδυναμία που νιώθω με εμποδίζει να ανοίξω τα μάτια μου όχι να μιλήσω ή να τον σπρώξω.Με βίασε,ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου,πόνεσα πάαααρα πολύ και γενικότερα ήταν πολύ βίαιος και πολύ τρομακτικός.Δεν είχα κάνει ακόμα και ολοκληρωμένη ολοκληρωμένη σχέση,ήμουν ακόμα στην αρχή με τον φίλο μου.Οπότε χάρηκε και πολύ που είδε αίμα.Αν και δεν ξέρω αν ήταν αυτό που νόμιζε γιατί είχα αιμορραγία για 3 ώρες.
Έφυγε τρέχοντας μετά.Κατέβηκα πήρα τα πράγματα μου και γύρισα σπίτι.Την άλλη μέρα μου έστειλε μήνυμα η φίλη μου και μου έλεγε "τώρα την είδα την κλήση σου,που ήσουν και με πήρες τηλέφωνο,ήθελες κάτι;" δεν το άκουσε λόγω μουσικής.
Πέντε μέρες μετά,είχα κλειστεί σπίτι δεν απαντούσα σε τηλέφωνα,έκανα απόπειρα αυτοκτονίας,έκοψα τις φλέβες μου αλλά ήρθαν κάτι φίλες μου που έχουν κλειδί και επειδή έχω μία γάτα όταν λείπω πηγαίνουν οι φίλοι μου να την ταίσουν ή να την πάρουν σπίτι τους,ήρθαν να δούνε τι παίζει και βρήκαν και εμένα,μισές δουλειές κάνω,και 3 ώρες να ήμουν έτσι πάλι θα με προλάβαιναν είπαν οι γιατροί.Με είδε ψυχίατρος,ακολούθησα αγωγή κλπ,μου πρότειναν να πάω σε ψυχολόγο,δεν το έκανα ακόμα.Η ζωή μου έχει αλλάξει από τότε,υποφέρω,τα φάρμακα για ένα διάστημα με βοήθησαν και επαναπαύτηκα κατά κάποιο τρόπο αλλά δεν πάει άλλο.Δεν με αναγνωρίζω και έχω χάσει δύο χρόνια από την ζωή μου(ύπνο,κρεβάτι,καναπέ,ποτό και τσιγάρα)χώρισα(από εκείνο το βράδυ που με βίασε εκείνος δεν ξαναβρήκα το φίλο μου) ευτυχώς έχω τους φίλους μου.Αλλά είναι τραγική η ζωή μου,είμαι πολύ άσχημα ψυχολογικά,σκέφτομαι εκείνη την μέρα,δεν φεύγει από το μυαλό μου λεπτό,πόνεσα πάρα πολύ,δεν θα το ξεπεράσω ποτέ,ούτε θα κάνω "σωστή" σχέση,δεν ξέρω τι θέλω,είμαι δυστυχισμένη και τρώγομαι με τα ρούχα μου.Νιώθω όμως πως δεν έχω την ψυχική δύναμη να το αντιμετωπίσω και κάποια στιγμή να το ξεπεράσω,νιώθω ότι δεν θα συμβεί αυτό,ότι δεν θα το ξεπεράσω.Εσείς που είστε ψυχολόγοι και τα ξέρετε όλα αυτά πολύ καλά,μπορείτε να μου πείτε αν υπάρχει αλήθεια πιθανότητα να αποκτήσω φυσιολογική ζωή ξανά;αν θα το ξεπεράσω;αν θα είμαι καλά;αν θα ξυπνάω χαρούμενη;αν δεν θα το σκέφτομαι;πως σε βοηθάει ένας ψυχολόγος σε αυτό το θέμα;τί σου λέει;επειδή ρώτησα πολλά,κάτι τελευταίο,τι πρέπει να κάνω για να πάω σε κάποιον ψυχολόγο,δωρεάν;έχω ακούσει για το εργαστήριο συμβουλευτικής φοιτητών αλλά δεν έχω κοιτάξει κάτι παραπάνω,πως λειτουργεί,τι πρέπει να κάνω;και μπορώ να ξεκινήσω άμεσα ή περιμένω;Ο κυριότερος λόγος που έστειλα ήταν για να το ξεφορτωθώ γιατί με πνίγει και δεν έχω μιλήσει σε κανέναν γι' αυτό.
Σας ευχαριστώ πολύ που ανακουφίστηκα μόνο που σας το είπα!
Είστε υπέροχοι :)

Υ.Γ
Επειδή δεν ήμουν ξεκάθαρη πιο πάνω.Στο θέμα αυτοκτονίας,μετάνιωσα που το έκανα.Είναι η μεγαλύτερη μαλακία που έκανα ποτέ και που με βρίζω.Μπορεί να είναι σκατά η ζωή μου και αν είμαι άσχημα ψυχολογικά αλλά δεν αξίζει να το κάνεις αυτό.Έχουμε μία ευκαιρία να ζήσουμε είναι κρίμα τόσο επιπόλαια να την αφήνουμε και αυτή την ευκαιρία.Νιώθω δειλή που το έκανα γιατί συνέχισα την κατάντια και την κατηφόρα που με έβαλε εκείνος.Τώρα σκέφτομαι να πάω αντίθετα μήπως και φτιάξει η ζωή μου :)